Di talaga ako makapaniwalang huling araw ko na siya kasama siya. Bakit ba naman kasing kailangan pa naming magreshuffle sa huling semester ng klase namin. Hays. Di ko alam kung bakit pero ayoko... Ayoko ng mahiwalay sa kanya. Di ko alam kung bakit bumabalik nanaman 'tong nararamdaman ko pero wala e, heto nanaman ako nahuhulog. Alam kong never niya akong masasalo pero wala namang masamang umasa.. ng kahit konti. Alam kong may care siya kahit konti kaya sapat na yun, sapat na mga panahong naramdaman kong concern siya saken. Di ko naman kailangan ng buong pagmamahal niya e (although mas okay kung yun), kuntento na ko ng nakikita siya at nakakasama siya.
Last day, natutuwa din ako kasi parang binigyan talaga ako ni God ng chance na makasama siya ng matagal? Not sure, pero sana nga, (dabest talaga si God! Thank You so much!) since naging magkagroup kami sa isang subject namin at nagroleplay kami bilang mag-asawa which is... never nangyari ever since maging classmates kami nung highschool. Gwapo siya, matangkad, payat- mas maraming babagay sa kanya di gaya ko. Para saken, out of reach talaga ang isang gaya niya. I'm not exaggerating things. Nope. Kung pagtatabihin kaming dalawa, mas magmumukha akong nanay niya kesa asawa.. so yeah, hope you get my point there. (Sighs.) Anyway, the play wasn't a success. Nadisappoint si Ma'am and medyo mababa ang nakuha naming score but for me, it's still the best. I became his partner in a play. Nahawakan ko yung kamay niya (plus yung kamay nung slightly-crush ko na classmate namin).
And it's been a long time since nagkasama kami ng kaming dalawa lang.
Naaalala ko pa nung time na yun, hindi naman ako kinakabahan pero feeling ko sasabog ako sa sobrang saya. Di ako makapaniwalang aayain niya ako kung pwede naman yung mas close niya kesa saken na sumama sa kanya (nagtanong lang kami sa teacher namin- yun lang). Kung iisipin, yung last time na nangyari yun ay nung magkasama kaming pumunta sa bahay nung kaibigan ko for overnight at ang sumunod na last last time ay nung... first year highschool kami, before niya nalaman yung feelings ko at iwasan ako. Muntik akong mahulog sa hagdan dahil nadulas ako pero buti nalang hindi talaga nangyari or else hindi ko matatype 'to ngayon. Naramdaman ko din nung time na yun yung mga kamay niya sa braso ko ng hawakan niya ko kung sakali mang mahulog talaga ako (does this mean hinahawakan niya yung nararamdaman ko ng mahulog ako? dejoke). My heart beats so fast from the shock and at the same time, i can only feel his hand in my arm. Tinawanan ko lang yun para itago yung nararamdaman ko tapos bumaba na kami.
Actually kinocompute namin (naming dalawa) yung grades namin para sa presentation kaya mas marami kaming chance para magkausap pa.
Fast forward.
So inabot kami ng gabi dahil lang dun and pagbaba namin para ipasa yung computed grades, sobrang nakakadisappoint kasi mali yung ginawa namin.
(Though naging reason yun kung bakit mas matagal ko pa siyang nakasama.)
Inutusan din ako ng prof namin para tulungan siya sa grades namin so yun, no choice ako kundi sumunod at paghintayin mga kaibigan ko (at siya) sa labas. Hindi rin nagtagal ay kinailangan ko ng tulong.
It wasn't supposed to be him- pero dahil sa maganda sulat niya (mas maganda pa sa sulat ko actually), siya nagsulat ng average habang dinidikta ko sa kanya. AND GODDAMMIT LET ME SPAZZ HERE FOR A FEW MINUTES BECAUSE I'M TOO FUCKING CLOSE I THINK MY HEART WAS GONNA BURST OUT OF MY CHEST THAT TIME. HE SMELLS SO GOOD (HE ALWAYS SMELLS SO GOOD NOT THAT I'M SMELLING HIM). HIS SIDE PROFILE LOOKS SO DAMN NICE THAT I WANT TO CUP HIS FACE AND PRESS MY LIPS ON HIS CHEEKS. THEN HIS HAIR, I HAVE THIS URGE TO RUN MY FINGERS THROUGH IT AND AIDJIDNDOD I WANT TO WRAP MY ARMS AROUND HIS WAIST AND PULL HIM CLOSE TO ME. I WANT HIM TO BE MINE. But I know I can't so I settled on staring at him creepily (which i hope he didn't notice) habang sinusulat niya yung grades. That was one of my best moments with him. Hays. I've been so nervous but conscious at the same time because what if bad breath ako, or what if I'm so painfully obvious and naaawkward-an na siya? God. Di ko talaga alam gagawin ko that time but to go with the flow. I never shared this with my friends dahil alam ko na magiging reaction nila. Of course they'll be happy for me, but then, I don't know. Parang may kulang pa rin so yun. I don't remember the going home part that much but I think we went home together too... But of course, with our friends. Sa sobrang saya ko nung araw na yun, hindi ko mapigilang hindi kiligin kahit na naglalakad ako sa gitna ng maraming tao habang binabalikan yung mga nangyari. It might have been the last day I'll get to be with him, but I surely know everything happened that day made me feel sated and contented.
(Tadaaaaa. I kept his nametag without him knowing about it. Hahahahaha. Pinulot ko lang 'to after niyang iwan kung saan. I'm such a creep. But well, I'm always like this. Ano bang bago.)
No comments:
Post a Comment